شرایط شکل‌گرفته کنونی، نشان از عبور نکردن از مرحله نخست است اما جناح‌های سیاسی، اوقات خود را در مرحله دوم سپری می‌کنند؛ بنابراین، در فضای سیاسی حال حاضر مردم و نخبگان بسیار از هم دور شده اند. به این معنا که جناح‌های کشور بیشتر به دنبال پیروزی هستند تا از منافع سیاسی بهره‌مند شوند. مردم هنوز آن دغدغه اولیه را دارند و برایشان شرایط مهیا نشده است که در انتخابات شرکت کنند و این شکاف در هر انتخابات بیشتر می‌شود.

ضعف اصلی این امر نیز به سیاستمداران، دروغ‌ها و شعارهای غیرقابل اجرا بازمی‌گردد. همین امور موجب دلزدگی مردم از حضور در انتخابات است. در چند ماه منتهی به انتخابات، فضا باید به جای آن که به دنبال برد سیاسی باشد، به آینده کشور بیندیشد. آینده کشور بدون مردم قابل تصور نیست و حتما باید کاری برای ملت انجام شود که متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد.

در بحث کرونا مردم شاهد ادعاهای بی‌پایه و اساس مسئولان هستند. مدیران برای حفظ منافع خود، دروغ‌هایی را به مسئولان تحویل می‌دهند که موجب این حجم از مرگ و میر می‌شود. در حوزه اقتصادی نیز همین بحث‌ها مطرح است.

ضعف دیگری که در انتخابات وجود دارد، این است که برخی خود را برنده انتخابات می‌دانند. عده‌ای بر تقسیم غنائم کار کرده و منصب و مناصب را زیاد از حد می‌شکنند. در چنین موقعیتی که شرایط برای انتخابات مهیا نیست، بی‌تدبیری دولت موثر بوده است. دولت حتی نتوانست از اختیارات خود استفاده کند. امید است که دولت در چند هفته مانده در انتخابات، روی کرونا و مسائل اقتصادی بیشتر تامل کند تا مردم دلخوش شده و پای صندوق رای بیایند.

در انتخابات پیش رو، دوقطبی‌سازی وجود ندارد و  افرادی که در حوزه مدیریتی خود، کارنامه درخشانی نداشته‌اند، در این انتخابات بیشتر مطرح می‌شوند. در حالی که کشور نیازمند افراد جدید و بی‌فساد کاری است. در میان افراد حاضر در عرصه انتخابات، افراد تازه‌نفس و جدیدی دیده نمی‌شود و همین امر موجب شکل نگرفتن فضای انتخاباتی در کشور است.

اما باید این نکته را در نظر گرفت که دو جناح، هیچ کارنامه موفقی ندارند. سیاستمداران زیرک سعی می‌کنند که خود را به هیچ جناحی وصل نکنند. فقدان تحزب که آفت همیشگی انتخابات‌های ایران است نیز موجب فراهم شدن این شرایط می‌شود و در نهایت کاندیدایی که بیشترین شرایط را داشته باشد سر کار می‌آیند.