“وحید بابایی” عکاس بین المللی، جوان ۳۸ ساله ای است که ظرف سالهای گذشته موفقیت های چشمگیری در حوزه عکس و عکاسی بدست آورده و حتی در مقطعی، بیشترین مدال بین المللی در حوزه عکس و عکاسی کشور را به خود اختصاص داد و بارها به جمع داوران جشنواره های بین المللی راه یافته است.

بدون شک وی را می توان از پرافتخارترین و موفق ترین عکاسان کرمانشاهی دانست.

او فارغ التحصیل مهندسی مکانیک و عضوفدراسیون جهانی عکاسی  و دارای لقب هنرمند آرتیست است و عکاسی را با خرید اولین دوربین حرفه ای در تابستان ۹۰ آغاز کرد.

حتی در اولین عکسهای او می شد استعداد، خلاقیت و نگاه متفاوت وی در عکاسی را مشاهده نمود.

طی سالها، عکسهای او در ژانر پرتره ، فتومونتاژ و مفهومی با ویرایش هایی هنرمندانه در بسیاری از سایتهای عکاسی منتشر شد و پس از شرکت در جشنواره های خارجی موفقیتهای روز افزونی را برای او رقم زد تا آنجا که مصاحبه های مختلف در رادیو تلویزیون و روزنامه های کشوری وی را به عنوان عکاسی موفق در سطح کشور مطرح نمود.

آثار وی در چندین کتاب و مجله و نشریات داخلی و خارجی و سایتهای معتبر جهانی هم منتشر شده است. وی همچنین مدرس عکاسی دیجیتال و نورپردازی حرفه ای پرتره و فتوشاپ عکاسی حرفه ای است.

بابایی در آخرین موفقیت خود عنوان دیگری را نیز بدست آورد، او موفق شد در کنار ۱۶ عکاس برتر ایران، القاب هنری از فدراسیون بین المللی هنر عکاسی “فیاپ” کسب کند، «هنرمند فیاپ و هنرمند ممتاز فیاپ»

او البته لقب آرتیست عکس از فدراسیون جهانی عکاسی را هم به خود اختصاص داده، عنوانی که تا سالها کسی نتوانست آنرا بدست آورد.

بابایی درباره اینکه چطور هنر عکاسی را انتخاب کرده است می گوید: من از دوران کودکی تجربه عکاسی را با خراب کردن و دستکاری دوربین های آنالوگ آغاز کردم،با این حال علاقه و استعداد وافری در ادبیات و شعر و داستان نویسی داشتم ولی نهایتا ۱۲ سال پیش به این نتیجه رسیدم که چیزی جز عکاسی در بندم نمی کشد . منظورم آن است که هیچ چیز مثل عکاسی به لحاظ عاطفی مرا ارضا نکرد.اینجا جای زیادی برای خلاقیت هست که در هیچ هنر دیگری وجود ندارد.

وی که مثل خیلی های دیگر کارش را زیر نظر انجمن عکاسان شروع کرده معتقد است برای آموختن نباید به یک مجموعه بسنده کرد، برای همین او دوره های مختلفی را زیر نظر جهاددانشگاهی گذراند،که راضی اش نکرد، بعدها با انجمن ها و عکاسان مطرح بسیاری ارتباط گرفت، مطالعه کرد و جلو رفت. اوحتی به سایت های مطرح دنیا سرک کشید و گاه با افراد حرفه ای ملاقات کرد.

خودش می گوید:اولین جشنواره ای که در آن شرکت کردم جشنواره بین المللی آرژانتین بود که از ۸ اثر من ۳ کار را پذیرفت و من در جشنواره بعدی که در کشور صربستان برگزارشد مدال طلا آوردم. بعد از صربستان درجشنواره های مختلف زیادی مقام آوردم که از جمله آنها جشنواره های بین المللی آمریکا، انگلستان، مصر، بلژیک، هلند، هند، فرانسه ، جشنواره بین المللی خیام در ایران و جشنواره های فراوان دیگر است.

شنیده بودم که او بیشترین مدال عکاسی ایران را داشته است، بابایی درباره جزئیات این افتخار مهم می گوید: خیلی سال پیش معلوم شد بنده بیشترین مدال بین المللی عکاسی کشور را دارم و برای همین طی مراسم ویژه ای که در برج میلاد برگزار شد از من تقدیر کردند و به جمع داوران جشنواره بین المللی خیام اضافه شدم.

او معتقد است در عکاسی تفکر و دیدگاه حرف اول را می زند، یعنی انتقال حس در عکاسی خیلی مهم است و یک عکاس ماهر می تواند در قالب یک پرتره غم، شادی و خیلی چیزهای دیگر را به مخاطب انتقال دهد ،هرچند در مفهوم پردازی امکان بیشتری برای نمایش یک پدیده انسانی، اخلاقی، زیست محیطی یا اجتماعی وجود دارد.

بابایی در پاسخ این سوال که وضعیت و زیرساختهای هنر عکاسی در کرمانشاه چگونه است اظهار می کند:ما در کرمانشاه عکاسان مطرحی داریم، اما به طور کلی در بخش هنرهای تجسمی ضعیف هستیم، منظورم آن است با اینکه رشته عکاسی به طور حرفه ای در دانشگاه علمی کاربردی تدریس می شود، انجمن عکاسان داریم و یا خیلی از آموزشگاههای خصوصی عکاسی آموزش می دهند، اما فعالیت ها منسجم و یکدست نیست و جایی برای کارگروهی نداریم  و این ضعف بزرگی است که ما را از شهرهای بزرگی چون تبریز،مشهد و اصفهان عقب می اندازد، در این استانها مردم به لحاظ بصری آشنایی خوبی با هنر عکاسی دارند، در حالیکه خیلی ها در کرمانشاه هنوز عکاسی را با نقاشی اشتباه می گیرند و این یک فاجعه است.

وی برای رفع این مشکل و نقص پیشنهاد جالبی دارد، مثلا برگزاری جشنواره عکس ملی با عناوین مرتبط با استان، مکان هایی مثل طاق بستان یا بیستون و…

به نظر بابایی کرمانشاه زیرساختهای خوبی برای برپایی چنین جشنواره هایی دارد و می تواند ضمن تقویت هنرعکاسی و مطرح شدن داشته های بومی کرمانشاه، زمینه خوبی برای آشنایی بیشتر عکاسان و هنرمندان استان با دیگر همراهان این رشته در داخل یا خارج کشور باشد.