این شاعر پرآوازه، امروز(۲۳ اسفند) در سن ۷۹ سالگی، آخرین غزل زندگی‌اش را سرود و برای همیشه دار فانی را وداع گفت.

محمد جواد محبت متولد سال ۱۳۲۲ در کرمانشاه بود. معلم باصفایی که در کنار معلمی یک عمر شاعرانه زندگی کرد و اشعارش ردی از خاطره در ذهن تک تک مردمان این سرزمین به جای گذاشته.

قصه “دو کاج” را تقریبا همه مردم ایران زمین شنیده‌اند، دو کاجی که نماد مردی و نامردی در روزگار ما بودند و قصه‌شان را بسیاری از کودکان این سرزمین با شعر معروف “محبت” از برکرده‌اند.

“کوبی کجاست؟” اولین سروده آقا معلم بود. شعری که سختی‌ها و رنج‌های دخترکِ دانش‌آموزش “کوبی” را روایت می‌کرد و همین سروده کوتاهِ از سر دلسوزی و محبت، سرآغاز یک عمر شاعری “محبت” شد.

محبت سالیان سال شعر سرود و معلمی کرد. از “خیمه‌های عاشورا” و “گریه دل ناصبوران” گفت و از “موج عطرهای بهشتی” سرود و “رگبار کلماتش” به “کوچه باغ آسمان” رسید، از “خاطرات سبز” برای نوجوانان سرود و از “از مرزهای فریاد” برای انقلابیون شاعرانه گفت.

اشعار محبت عجیب به دل می‌نشیند و همین باعث شد که محبت یکی از شاعران ایرانی باشد که جایزه شعر فروغ به او اختصاص پیدا کرد.